U večeri između 10. i 11. januara 1882. godine oko 5.000 srpskih ratnih dobrovoljaca Hercegovine diglo se na ustanak protiv Austrougarske okupacije Bosne i Hercegovine.
Ustanak je nazvan Druga nevesinjska puška (hercegovačko-bokeljski ustanak).
Cilj ustanka bilo je oslobođenje Foče od strane pravoslavnih Srba i Sarajeva od strane Srba muhamedanske vjeroispovijesti.
Cilj je bio i stvoriti slobodni koridor ka Raškoj oblasti i Srpskoj Zeti. Oko 3.000 dobrovoljaca pokušalo je osloboditi Foču.
Komandant srpskih ratnih dobrovoljaca bio je Pero Tunguz, a član Saveza dobrovoljaca Kraljevine (danas Udruženje ratnih dobrovoljaca 1912-1918 njihovih potomaka i poštovalaca) Srbije od njenog osnivanja 1903.
Učestvovao je kao dobrovoljac u Prvom svjetskom ratu, iako u poznim godinama.
Ustanak je krvavo ugušen u aprilu 1882. godine.
Preživjeli ustanici su pomilovani (osim vođa ustanka N.L.), dok su pojedinci pružali oružani otpor sve do novembra iste godine.
Ovaj tekst je preuzet od Udruženja ratnih dobrovoljaca i gospođe Nataše Gligorić, praunuke hajdučkog harambaše i serdara Zagorskog i Nevesinjskog Pera Tunguza vođe i pokretača ovog ustanka protiv okupatorske Austrougarske vlasti u Bosni i Hercegovini.Spomenik hajdučkom harambaši Peru Tunguzu nalazi se danas na Morinama na brdu Jakomir koji je podigao njegov sin prof. Danilo Tunguz i porodica Tunguz u znak sjećanja na svog slavnog pretka i vođu ustanka u dvije Nevesinjske puške, Prve 1875. godine protiv Turaka i Druge protiv Austrougara 1882. godine.
Piše: Nikola Laketa
