U Bratuncu je svečano otkrivena tabla Ulice Gospave Beatović, čime je ispoštovana nedavna odluka Skupštine opštine da Beatovića sokak dobije ime po srpskoj heroini.
Povodom Vidovdana i 110 godina od Sarajevskog atentata na austrougarskog prestolonasljednika Franca Ferdinanda, tabla je postavljena na kuću koju je Gospava sa suprugom Pavlom sagradila 1906. godine, a otkrili su je njihovi potomci u prisustvu prijatelja i načelnika opštine Bratunac Lazara Prodanovića.
Prema riječima Gospavinog unuka Pavla, koji nosi djedovo ime, Gospava Beatović bila je prva žena u BiH koju je sud Austrougarske osudio na smrt vješanjem.
On je u ime potomaka zahvalio načelniku opštine i odbornicima Skupštine opštine Bratunac za odluku da ova ulica nosi naziv po Gospavi Beatović.
Prodanović je rekao da je prije 100 godina trebalo na neki način obilježiti smrt ove heroine i da će uskoro biti urađena spomen-ploča sa njenim osnovnim biografskim podacima.
Prodanović je istakao da se na neki način treba odužiti i otrgnuti od zaborava i 18 mještana Bratunca kojima je suđeno u takozvanom „veleizdajničkom procesu“ u Banjaluci za podršku pripadnicima „Mlade Bosne“, kao i 52 mještanina Bratunca strijeljana na početku Prvog svjetskog rata.
Gospava Beatović rođena 1865. godine u porodici Doder kod Gacka, udala se za Pavla Beatovića sa kojim je 1897. godine doselila u Bratunac. Imali su šestoro djece i bavili se trgovinom. Imali su trgovačku radnju u svojoj kući.
Nakon Sarajevskog atentata uhapšeni su joj muž Pavle i sin Đorđe i sprovedeni u logor u Arad. Gospava je ostala sa petoro djece. Nakon proboja i oslobađanja dijelova teritorije Srebrenice i Bratunca četnički major Kosta Todorović dolazi u kuću poznanika i prijatelja Pavla Beatovića i saznaje da je on u zarobljeništvu.
Gospava mu kazuje gdje je ostalo naoružanje i skladište municije austrougarske vojske i da su joj muž i sin zarobljeni.
Todorović joj je nudio da pređe da živi u Srbiji što ona nije prihvatila smatrajući da bi time pogoršala položaj supruga i sina koji su bili u zarobljeništvu.
Nakon ponovnog ulaska austrijske vojske u Bratunac bila je uhapšena i sprovedena u Tuzlu gdje je 8. oktobra 1914. godine osuđena na smrt vješanjem i presuda je odmah izvršena.
Ostalo je zabilježeno da se hrabro držala, da nije dozvolila da joj stavljaju povez preko očiju prilikom vješanja i da je prilikom dolaska pod vješala uzviknula „Živjela sloboda, živjela Srbija“.
